LEEF het Leven op een eenvoudige manier
Gevoelens en emoties, iedereen heeft ermee te maken, maar de relatie ermee is niet altijd even goed. Lang niet alle gevoelens en emoties worden welkom geheten in ons leven. En juist dat, maakt het LEVEN moeilijk.
Als alles er mag zijn, is het LEVEN een stuk eenvoudiger, is mijn ervaring.
Als alles er mag zijn, is er geen langdurige strijd en hoeft er ook niets ‘opgelost’ te worden. Omdat de RUST al heel snel wederkeert.
Het Leven LEVEN is eigenlijk heel eenvoudig.
Ons lichaam bestaat, net als alles om ons heen, uit energie. En net zoals de weersomstandigheden op aarde, kan de energie in ons lichaam RUSTIG of ONRUSTIG bewegen.
Het kan mooi weer zijn, het kan regenen, hagelen, stormen, of het onweer barst los. Maar altijd breekt uiteindelijk de zon weer door. We kunnen niet anders dan, het laten gebeuren.
Zo simpel kan ook het LEVEN zijn.
♥♥♥♥♥♥♥♥♥
Maar wat DOEN wij mensen, vanuit een ooit aangeleerde ‘beweging’ en ‘waarheid’ en onwetendheid dat het ook anders kan?
We geven de gevoelens en emoties allemaal een eigen ‘naam’. Die naam ‘plakken’ we op de persoon en daarmee worden gevoelens en emoties ‘persoonlijk’ gemaakt.
Je BENT blij, of je BENT onzeker of bang, je BENT chagrijnig….
Het ‘ONRUSTIGE’ (prikkende, schurende, etc) gevoel is maar een momentopname, maar door er een naam aan te geven en te koppelen aan een persoon, wordt de aandacht erop gevestigd, en houden we het veel langer ‘vast’ dan nodig is.
Hoe vaker je te horen krijgt dat je iets ‘bent’ (of dat nu een emotie is of ‘moeilijk’ of ‘stom’) je gaat geloven dat je dat je niet ‘goed genoeg’ bent. Er ontstaat hierdoor een NEGATIEVE lading aan de woorden en aan wie we ZIJN.
Maar we ZIJN niet onze gevoelens en emoties. Het is de energie in ons lichaam die even duidelijk waarneembaar is, door de ONRUSTIGE of SNELLE beweging. Deze beweging is tijdelijk en niet tegen te houden, net als de weersomstandigheden.
Men kan er even ‘last’ van hebben, maar we kunnen ons er, in tegenstelling tot de weersomstandigheden niet tegen ‘beschermen’. Omdat het in ieder mens zit en op elk moment van de dag kan omslaan.
Als in een persoon ‘mooi weer’ is, zijn we graag bij die persoon in de buurt. Maar alle andere ‘weersomstandigheden’ (stemmingen of emoties) worden minder goed ontvangen omdat ze als ‘LAST’ worden ervaren.
Vooral de ‘druilerige’ dagen (depressie), ‘storm’ (woede) en ‘spanning’ voor de storm die komen gaat (angst) willen mensen liever niet ervaren, maar het is er wel.
Laat deze storm of elke andere ‘weersomstandigheid’ (de ‘stemming’ of ‘emotie’) van jezelf of een ander) er gewoon zijn, zonder er een negatief waarde oordeel aan te hangen en wacht tot het weer opklaart.
Als mens hebben we (in tegenstelling tot de aarde) de mogelijkheid om te onderzoeken of er een externe reden (obstakel) was die de energie in het lichaam onrustig maakte (de stemming bepaalde) en of we een volgende keer iets aan deze oorzaak kunnen doen. Alleen zo kunnen we onze stemmingen en emoties ‘regulieren’ (onder controle proberen te krijgen).
Niet alle obstakels of grenzen kunnen weggenomen worden. Niet alles valt binnen onze mogelijkheden als mens of als persoon. Dat ‘zegt’ niets over het al dan niet ‘GOED GENOEG’ zijn.
Het geeft alleen maar aan dat we als persoon kunnen verschillen en daarmee van toegevoegde waarde kunnen zijn op elkaar. Juist door de verschillende vaardigheden SAMEN te laten WERKEN kunnen we als mensheid samen ongekende mogelijkheden hebben. Die ervaring hebben we.
Dat SAMENWERKEN lijkt de laatste jaren steeds meer af te nemen en dat heeft alles te maken met de creativiteit van het brein in de mens.
De mens DENKT steeds meer in GOED (positief) of SLECHT (negatief) en gaat hiermee voorbij aan de wetenschap dat we samen een GEHEEL zijn. Wat mensen God noemen of het Universum.
Ik zie het GROTE GEHEEL, waar we als mensheid deel uitmaken, als een ‘lichaam’ dat steeds meer ‘verscheurt’ raakt door deze verdeeldheid.
Er bestaat geen goed OF slecht, alleen goed EN slecht. Positief en negatief zijn beiden nodig om de boel ‘in beweging’ (LEVEND) te houden.
Door steeds vaker gebruik van niet opbouwende maar afbrekende woorden en zinnen, raken we niet alleen zelf ‘verscheurt’, maar gaat op den duur alles KAPOT.
Zullen we met dit als conclusie, een tijdje STIL zijn en erover nadenken wat jij hierin kunt DOEN?
Zullen we even geen NAMEN verbinden aan gedrag wat iemand vertoont tenzij we er zelf DIRECT schade van ondervinden?
Zullen we de meningen met een negatief OORDEEL even voor onszelf houden en kijken wat er dan gebeurd?
Zullen we dat eens doen? Allemaal SAMEN? ♥♥♥