Category Archives: Hoe werkt het?

Over verwarring en keuzes maken.

Wo 3 april 3.03 uur.

Wakker, na 2 uur onrustig geslapen te hebben. Logisch, de sprekers van vanavond in Pakhuis de Zwijger zorgden ervoor dat de energie in mij sneller begon te stromen. Een avond van veel herkenning en het besef hoe bijzonder de plek, het moment, de fase van mijn leven nu is.
Nogmaals het besef hoe ‘bewust’ ik ben van ‘het leven’.
‘Leef’ ik mijn leven volledig? Geen idee! Het bruist en stroomt in overvloed, dus genoeg.
Is dit ‘leven’ verlicht? Ook geen idee of dit nu is wat ze bedoelen met verlicht zijn.

De gedachten zorgen dat de energie weer gaat bruisen en stromen in mij. De stromende energie brengt mij in beweging ook al is het midden in de nacht. De energie laat vooral mijn gedachten stromen. Gedachten die mij wakker houden, dus kan ik net zo goed schrijven. Uiting geven aan wat er is. De gedachten vorm geven, naar buiten toe. Dan kan ik later de keuze maken er iets mee te doen. En daar draait het hele leven om. Keuzes maken.
Elk moment van de dag. Elke seconde. Dat kan bewust of onbewust zijn. Maar we maken de keuze hoe dan ook.
Zelfs als je bedenktijd neemt om tot een besluit te komen, kies je elke seconde om niet te besluiten. Onbewust, want je denkt dat je geen keus maakt omdat je er nog over nadenkt. De keus wordt pas bewust als je na de bedenktijd een duidelijke keus maakt waar je achter staat.
Best ingewikkelde gedachten kronkels, die voor mij echter kloppen.

Alles klopt voor mij, in deze fase van mijn leven waarin ik me bewust ben van wat ik voel, bewust van mijn gedachten en de voortdurende strijd tussen die twee. Samen bepalen zij wie ik ben en wat ik doe. Samen voor de volle 100%.
Zo werkt het bij mij. En volgens mij bij iedereen.

Ieders leven wordt bepaald door de (levens)energie die stroomt in de vorm van gedachten en gevoel. Hoe hard de energie stroomt en of het de energie is waar gedachten of gevoel aan gekoppeld is. De verdeling is bij geen mens hetzelfde, maar altijd samen 100% jij.
Zuivere percentages kan ik niet geven maar als ik naar mezelf kijk was de verhouding 10 jaar geleden rond de
• denken 85%
• voelen 15%
en nu
• denken 45%
• voelen 55%

Het is een hele ruwe schatting die in Nano procenten uitgedrukt zou moeten worden omdat we uit ontelbaar energiecellen bestaan. Het is een momentopname als we in het rustige vaarwater verkeren en het maakt niet uit hoe de verdeling is. De verdeling is bij iedereen anders en dat maakt ieder mens, maar ook ieder ander levend wezen, uniek.

Tijdens de evolutie van de mens ontdekten we overeenkomsten met elkaar, waardoor we als mensheid uiteindelijk uitgekomen zijn waar we nu zijn. In een maatschappij waarin we niet langer kijken naar de mens als individu, maar voornamelijk kijken in welk plaatje je past.
– Blank of donker
– Goed of slecht
– Groot of klein
– Hardwerkend of profiteur
– en zo nog ongekend veel andere plaatjes.
Ik zal eerlijk zijn. Ik heb gedurende mijn leven profijt gehad van alle verschillende plaatjes. Het gaf me houvast. Een rustig gevoel en het idee van veiligheid. Tot mijn wereld op zijn kop ging. Sindsdien is alles anders.

Ik realiseer me dat het openbaar maken van mijn gedachten kronkels, verwarring zaai in een wereld waar controle, orde en regelmaat de scepter zwaaien. Dat mensen het met me eens zullen zijn en ook heel veel mensen niet. Ook daar ben ik niet alleen in. Elk mens zaait op grote of kleine schaal verwarring in zijn omgeving.

Verwarring staat synoniem aan de actieve energie die gekoppeld zit aan het ‘niet weten’. Aan het moment dat de lading, de gedachten en het voelen, zich loskoppelt van de energie. En het even ‘niet weet’ waar het is.
Ik zie het als een soort stoelendans waarbij, in de verwarring, de energie vermeerderd en emoties vrijkomen. Met de kracht van die emoties naar buiten toe (bv. schreeuwen bij boosheid) verdwijnen tevens een aantal stoelen waar het denken en voelen op kunnen zitten. Wat koppelt zich als eerste weer vast? Denken of voelen? Wat overblijft verdwijnt. Zonder energie geen leven. Na de verwarring en het uiten van de emoties is de verhouding tussen de Nano percentages veranderd.  Bij kleine gebeurtenissen een beetje, bij grote kan dat verschil enorm zijn.

‘Verwarring’ is een ander woord voor ‘strijd’.
– Binnenin jou tussen voelen en denken.
– In contact met anderen tussen jou gedachten/belevingswereld en die van de ander.
Veel mensen houden niet van strijd, en vluchten ervan weg. Andere juist wel, en gaan de strijd aan. Ook deze bewuste of onbewuste keuzes, elke (micro) seconde, bepalen jou en mijn leven.

‘Onbewust’ betekend dat je er geen invloed op hebt. De keuze wordt bepaald door jou systeem. Het automatische systeem wat zich gevormd heeft gedurende je leven. In al die jaren heb je steeds keuzes gemaakt en vele van die keuzes zijn gewoon voor je geworden. Een blinde vlek en dus onbewust.

Bewust is weten wat er in jou gebeurt. Wat je voelt, wat je denkt. Daarmee in contact zijn, geeft je de mogelijkheid om een bewuste keuze te maken die bij jou past. Of niet, als dat is wat jij wil.

Daar zit ik nu. Op die bijzondere plek, in een even bijzondere fase van mijn leven.
Bewust van wat ik voel en denk. Ik denk in ongekende mogelijkheden, die ik voor mezelf zie. Mogelijkheden die beperkt worden door de maatschappij waarin wij leven. De maatschappij die door regels en protocollen de ongekende mogelijkheden begrensd. Dat is geen oordeel over de maatschappij, maar iets wat ik zo ervaar. Ik zie heel veel mogelijkheden waar ik mijn kwaliteiten in kan zetten, maar die ik niet kan of mag uitvoeren omdat ik daar niet de juiste opleiding voor heb. Daar kan ik tegen vechten, of voor vluchten. Of gewoon de ideeën die ik heb uitvoeren en zien wat ervan komt. Dat is wat ik op dit moment doe.

Bewust van de invloed die elke keuze op mijn leven heeft, kies ik steeds in het unieke moment, zonder na te denken over de gevolgen.
Wetend dat wat er ook gebeurd:
– Het is de juiste koers
of
– Het heeft een gevolg waardoor ik mijn koers aanpas.

Ik vaar zonder doel, alleen met een richting: Vooruit! Om na elke keuze weer opnieuw de koers te bepalen vanuit het moment….
Dat maakt bewust leven voor mij nu zo leuk! Een ware ontdekkingstocht, waar ik van geniet zolang het duurt. Het moment dat de energie mijn lichaam verlaat. En ook dat wordt vast een ontdekking!

De werking en invloed van onze gedachten (deel 2)

Onbewust zeg ik in eerste instantie de dingen die voor mij kloppen (wat ik op dat moment geloof, waar ik achter sta). Hetzelfde geld voor het schrijven, zoals ik vorig stuk als vanzelf schreef. Een ruwe tekst. Daarna ontstaat er verwarring over sommige dingen. In een gesprek kan er verwarring ontstaan door de reactie van de ander, bij het schrijven door het stemmetje in mijn hoofd. (het ego). Beiden zorgen ervoor dat wat ik eerder uitsprak of schreef, geen vaste vorm aanneemt in mijn hoofd. Geen definitieve waarheid wordt.

In de afgelopen maanden zag ik steeds vaker de bevestiging dat alles wat ik zonder na te denken uitspreek op de een of andere manier ‘klopt’. Ik was me daar niet direct bewust van, ontdekte dat later pas doordat ik inmiddels de gewoonte heb om steeds als ik onrust ervaar, in verwarring ben of wat dan ook, me af vraag waardoor dat komt. Hierdoor analyseer ik de situatie en zo kwam ik tot deze conclusie.

Een aantal dingen vielen me op na de analyses:
• De dingen die ik onbewust deed bleken goed voor me te zijn
• Ook dat wat ik onbewust zei, bleek achteraf vaak een positief resultaat te hebben.
Is het iets wat voor ons allemaal geldt, maar blijft het onzichtbaar, omdat we ons op de negatieve dingen focussen? Of is het alleen iets wat bij mij door de verandering van denken naar voelen ontstaan is? Het maakt me nieuwsgierig.

Werkt het bij anderen net zo als bij mij?

Ik herken in gesprekken met anderen dat zij vaak het antwoord op de vraag die ze stellen zelf al geven…
• “Vind je dat ik te fel reageer?” vroeg iemand mij pas, na een gebeurtenis even daarvoor op het werk.
Het is niet aan mij om daarover te oordelen, een antwoord te geven. De persoon zelf vond zelf duidelijk van wel.

“Waarom zeg ik dat?”
In de vraag zit het antwoord al, hij trekt zijn reactie zelf in twijfel. ”Te fel” is het oordeel wat hij zelf heeft over zijn reactie. Vanuit mijn ervaring gezien door de onrust die hij onbewust van binnen voelt.

Op het moment dat de vraag gesteld werd, was de verklaring die ik zojuist gaf nog niet zo helder voor mijzelf. Maar onbewust reageerde ik wel vanuit de ervaring dat het antwoord in hem te vinden is en dat het niet aan mij is om te oordelen.

Ik reageerde impulsief, zei wat in me opkwam. Waarop hij antwoordde: “Dat is geen antwoord op mijn vraag”. Hij had gelijk. Ik had geluisterd naar de situatie die hij beschreef en benoemde de beweging die ik hoorde in zijn verhaal.

De situatie:
Er was die week een stagiair begonnen bij hem in het team. Hij had de voorgesprekken gedaan met de veronderstelling dat hij de stagiair gedurende de hele stageperiode zou begeleiden. Best even een uitdaging, maar hij had er tijd in gestoken en ze hadden samen een plan gemaakt. Die dag belde iemand uit zijn team hem op dat hij de stagiair over zou nemen, na overleg met de leidinggevende, maar zonder overleg met hem. Hij voelde zich misbruikt, zoals hij dat noemde, en in zijn impulsieve reactie hoorde ik ‘het kleine kind dat zijn zin niet kreeg’.
Zo beschreef ik het, toen hij me onderbrak en zei dat het geen antwoord was op zijn vraag.
– Ik antwoordde dat zijn felheid impulsief gebeurd. Dat het een vecht reactie op de onverwachte gebeurtenis is. (een automatische vecht – vlucht reactie die altijd ontstaat in een onverwachte situatie). Op deze instinctieve reactie hebben we geen invloed op, dus die is zoals het is.
– Wat hij zei was: “Ik ben ergens mee bezig en dan wordt het zonder overleg bij me vandaan gehaald. Als ik alleen maar moet luisteren en niet mijn ding mag doen dan neem ik ook geen initiatieven meer.”
Voor mij duidelijk een reactie vanuit een oude situatie. Als een kind dat naar zijn moeder moet luisteren.

Ik gaf hem een andere optie wat hij zou kunnen zeggen (ook weer impulsief, ik zou er nu alweer anders op gereageerd hebben):
– Dat hij het niet eens was met de gang van zaken. Dat hij er tijd in had gestoken met het idee dat de stagiair onder zijn hoede zou blijven, en dat de manier waarop hij nu hoorde dat de stagiair ergens anders ingezet zou worden niet vond kloppen. Dat dit niet zijn manier van werken was.
– Ik draafde er nog iets verder in door dat het dan niet gek zou zijn als hij op een bepaald moment iets anders zou zoeken als er niet geluisterd werd. (Een boodschap die ik verder invulde vanuit mijn eigen referentiekader)
– Dat was niet wat hij erbij in gedachten had, zei hij, maar de rest liet hij op zich inwerken. Hij zou nog wel zien of hij de leidinggevende zelf zou contacten of afwachten wat er zou gebeuren. Hij had ‘nee’ gezegd tegen de man uit zijn team dus een gesprek was onvermijdelijk.

Hoe zie ik het nu verder?
Het telefoontje van de collega die de stagiair over zou nemen was een onverwachte gebeurtenis. Dus reageerde hij impulsief. Net als ik ook impulsief reageerde op zijn vraag.
Praten doen we over het algemeen vanuit impuls. Tenzij we een gesprek aangaan over iets waar we kennis van (moeten) hebben. Zoals tijdens een presentatie, of bij jongeren, een toets op school.
Bij een onverwachte situatie reageren we altijd impulsief.
De impulsieve reactie is een vecht-vlucht reactie van het reptielenbrein op gebeurtenissen waar we zelf geen invloed op hebben. Dieren hebben het ook. Het reptielenbrein reageert op GEVAAR. Niet dat een onverwachte gebeurtenis direct GEVAAR betekent, maar toch lijkt het erop dat de reactie hetzelfde is, al is het in minder heftige mate.
(Hier zit de naar mijn idee ook de bron van wat wij angst noemen…)

Bij dieren (en onze verre, verre voorouders) werd het reptielenbrein geactiveerd bij werkelijk gevaar voor leven en dood. Als er iets tegenover ze staat dat groter of sterker is, of bij brand, waardoor er risico is om lichamelijk te overlijden.
De felheid in de situatie die ik zojuist beschreef komt uit hetzelfde stukje brein.
Gaat het over leven en dood? Nee, hij zal niet dood neervallen door deze gebeurtenis. Er is echter wel gevaar voor hem, om te doen wat hij vindt dat klopt. Wat goed voelt voor hem, waar zijn interne kacheltje van gaat branden (In dit geval had hij een plan voor de stagiair en zin om met hem samen te werken). En hij reageert als vanzelf op het gevaar (dat zijn plan in duigen valt, wat hij niet leuk vind). Met felheid. Wat mij betreft een hele logische reactie, gezien zijn enthousiasme om de stagiair te begeleiden. (Zijn enthousiasme wordt getemperd, net als het vuurtje binnenin hem). Als het vuurtje in hem dooft gaat hij diep van binnen dood! Dus er is wel degelijk een impulsieve reactie vanuit het reptielenbrein, die intuïtief vecht of vlucht. De onbewuste reactie om te overleven. (of in termen van bewust zijn: de angst om niet dood te willen gaan. Alleen is er geen sprake van willen. Iets willen is  een gedachte, geen intuïtieve reactie).  

Terug naar het gesprek wat ik had met de man:
De man had tegen zijn collega aan de telefoon gezegd dat hij niet akkoord ging met de overname van de stagiair. Daarna was het gesprek afgelopen en waren zijn gedachten aan het werk gegaan. Gedachten over wat hij tegen de leidinggevende wilde zeggen. Gedachten als:
“Ik voel me misbruikt en als dit de manier is waarop ze willen dat er gewerkt wordt dan doe ik ook niet meer dan dat’.
Doordat hij het gesprek zonder verdere uitleg had afgebroken, was er rust gekomen, en begon hij zelf te twijfelen of de gedachte die hij had wel klopte bij de situatie. Het stemmetje in zijn hoofd (het ego) begon te spreken. Hij kwam er zelf niet uit en belde mij om helderheid te krijgen, voordat hij het gesprek met zijn leidinggevende aanging.

Het was goed dat de rust er was en dat hij even reflecteerde op de gebeurtenis. De impulsieve reactie uit het reptielenbrein zakte en daardoor kon er objectief naar de situatie gekeken worden. Het vervolggesprek met de leidinggevende kreeg hierdoor een heel ander verloop als dat hij de felheid mee had genomen in het gesprek. Hij werd gezien en gehoord in hoe hij de situatie beleefd had en dat voelde goed voor hem.

Even een voorstelling van hoe het had kunnen gaan als hij wel direct een gesprek had gehad met zijn leidinggevende:
Als hij de felheid had meegenomen in het gesprek met zijn leidinggevende, dan had deze zich misschien persoonlijk aangevallen gevoeld. Waarop ook dan het reptielenbrein ook onbewust GEVAAR bespeurt en instinctief reageert.
Gevolg: Een kettingreactie (woordenwisseling) waarin het reptielenbrein van beide personen steeds op GEVAAR reageert tot er een moment van rust komt.

Het reptielenbrein zorgt ervoor dat we OVERLEVEN.
– in situaties waarin we fysiek in gevaar zijn
– maar ook in situaties waarin we niet mogen zijn wie we zijn.
Het reptielenbrein doet automatisch wat goed voor ons is. (OVER)LEVEN. Het zorgt ervoor dat ik overleef. Ik en niemand anders. Dat kan het ook niet. Het heeft alleen invloed op de impulsieve beweging die mijn lichaam maakt.

En zie hier de onderbouwing van waar ik dit stuk mee begon… Mooi hoe de cirkel ook hier weer rond is. Hoe ik zelf steeds weer ervaar, hoe de dingen gaan.
Soms heb ik wel over hoe dingen gaan gelezen, en geloofde ik ergens ook dat het zo werkt, maar overtuigend uitleggen dat kon ik niet. Door het zo te ervaren, begint het echt te leven. En daarmee begin ik te LEVEN! Voel ik hoe mijn interne kacheltje gaat branden, hoe warm en blij ik word.

Daar zit het verschil voor mij in ‘leren’ en ‘ervaren’. ‘Leren’ is ‘werken’ en ‘ervaren’ is ‘spelend leren’. Spelend werken. Dan klinkt ‘werken’ ineens heel anders.

De werking en invloed van onze gedachten (deel 1)

“Hoe is de werking en de invloed van onze gedachten?”

Deze vraag houd me steeds meer bezig.
Ik zie gedachten voor me als een ondertiteling, woorden op een rijtje die als vanzelf tevoorschijn komen, omdat we ze van jongs af aan leren van onze ouders en de mensen in onze omgeving. Als we in de dierenwereld geboren zouden worden, zou er niets van onze gedachten terecht komen.

Gedachten zijn eigenlijk iets heel bijzonders. Een aaneenschakeling van losse letters. Wij kennen er 26, maar er zijn er nog zoveel meer in de andere talen.
26 letters, het is toch ongelooflijk dat we daar zoveel mee kunnen denken en zeggen, dat we daar zoveel woorden mee kunnen vormgeven. Ik merk dat ik even van slag ben, in verwarring. Van het besef dat zo weinig letters, zoveel invloed kunnen hebben op ons leven.

Want gedachten bepalen grotendeels ons leven. Het heeft in elk geval mijn leven grotendeels bepaald, gedurende 50 jaar. Door meerdere onverwachte gebeurtenissen is er een kanteling op gang gekomen, waardoor de letters niet langer als vanzelf hun plekje vonden in mijn hoofd. Waardoor zij minder invloed hadden.

Gedachten zijn vergelijkbaar met energie, net zoals de energie die ons lichaam in beweging brengt, zo zie ik het nu. Het enige verschil is dat de energie in ons lichaam ronddartelt als sneeuw in een glazen bol, en de energie (de gedachten) in ons hoofd als woorden op een rij. Maar alles is energie. Op het moment dat de energie waar de gedachten aan gekoppeld zaten hun plek niet meer vonden in het rijtje van woorden, werden deze opgenomen en vermengd met de energie van het lichaam(de sneeuwbol).
Het moment dat VERWARRING ontstond.
De mate waarop de energie van de gedachten vermengd wordt met de energie van het lichaam is afhankelijk van de kracht van de onverwachte gebeurtenis. Hoe groter de schok, hoe groter de beweging in de energie, zowel in het hoofd als in het lichaam, waardoor het zich meer met elkaar vermengd. (Nu pas begrijp ik hoe het idee van shocktherapie ooit tot stand gekomen is!) Dit gevoel ervaarde ik als verwarring, het niet meer weten en dat vond ik vaak spannend. Op dat soort momenten kon ik een gevoel van,  wat ik omschrijf als,  paniek ervaren.
Het weten gaf mij het gevoel dat ik mezelf onder controle had. Schone schijn weet ik nu, want ook al herstellen de gedachten zich weer na de gebeurtenis, er hoeft maar iets onverwachts te gebeuren en het zaakje ligt weer door de war.

In onze hersenen zit een soort van mechanisme dat ervoor zorgt dat de letters, de gedachten zich na de gebeurtenis weer ordenen. Geen idee hoe dat verder werkt, mijn interesse is vooral gericht op de energie die leeft in ons. Geloof me of niet, maar ik ben vol verwachting wat mijn vingers op het scherm typen. Het ontstaat allemaal als vanzelf, ik heb er geen invloed op. Soms komt er even niets, dan wacht ik in stilte, tot mijn vingers weer over het toetsenbord gaan. Een bizarre en bijzondere ontdekking dat, als ik me overgeef aan alles wat er is, dit ontstaat.

“Wat maakt het dat onze gedachten zo krachtig zijn?”

Het mechanisme dat onze gedachten aanstuurt is blijkbaar heel sterk en krijgt voeding door de resultaten die eruit voortkomen. Onze gedachten vinden altijd een bevestiging van wat we denken. Als we positief denken krijgen we meestal een resultaat waar we blij van worden, denken we negatief dan wordt dat ook vaak bevestigd in het resultaat wat we ervaren als teleurstelling. Zolang mijn leven eigenlijk zijn gangetje ging, er geen heftige onverwachte gebeurtenissen plaatsvonden, werden die gedachten alleen maar versterkt.
Waardoor ik alles wat ik dacht steeds meer ging geloven. En ernaar ging leven. Mijn gedachten bepaalden mijn manier van leven!

Verleden tijd, want ik merk dat mijn gedachten mijn leven op dit moment veel minder bepalen. Zij geven alleen maar vorm aan de energie die ik voel. De aansturing komt nu veel meer uit het lijf. Terug op de plek waar het zich in oorsprong bij mijn geboorte (en ieders geboorte) bevindt, maar waar ik bij het opgroeien, door de evolutie van de mens, door de jaren heen van verwijderd ben geraakt.
Het mechanisme in mijn hoofd evolueerde mee met de evolutie van de mens, waardoor de energie van gedachten sterker werd en als vanzelf meer kracht uitoefent op het systematisch vormgeven wat gedachten doen.
De systematische ordening geeft rust, denken we (het ego spreekt). Omdat als we de resultaten van onze gedachten bevestigd zien, rust ervaren. Maar zoals ik al eerder schreef, de rust is maar schone schijn. Want we hebben geen invloed op ALLE omstandigheden waarin we verkeren. We kunnen een veilige omgeving proberen te creëren, onze comfortzone. Maar nog altijd zul je te maken hebben met onvoorziene omstandigheden die je wereld op zijn kop kunnen zetten. Oftewel, de energie door elkaar gooien. Daar hebben we geen controle over.

Dat is precies waar ik bang voor was toen mijn gedachten mij nog aanstuurden. Om de controle te verliezen die ik dacht te hebben(weer dat ego). Ik had angst voor het ‘niet weten’. Angst voor het moment dat de energie in mijn hoofd niet meer op een rijtje stond. Omdat ik niet wist wat er dan was. Onbewust bang dat er dan NIETS meer was, niets om me op te vangen. Tot ik voor het eerst  ervaarde dat ‘iets’ het overnam. Nog geen idee wat dat ‘iets’ was, maar het bevestigde deze keer NIET mijn gedachte. Het resultaat was anders dan ik altijd dacht. Anders dan wat het ego, het stemmetje in mijn hoofd, mij altijd vertelde.

Voor mij waren er meer onverwachte gebeurtenissen nodig om de boel op te schudden. Ik sprak dat vanaf het begin van mijn bewustwordingsreis al uit naar de coaches en therapeuten. “Je moet me hard aanpakken anders kom ik er niet.” zei ik. Uiteindelijk was het mijn lijf die het zaakje compleet omver gooide. Harde lessen waar ik dankbaar voor ben.

50 jaar lang ben ik me niet bewust geweest van deze beweging van de energie. Simpelweg omdat niemand mij leerde hoe het  werkt. En wat je niet als voorbeeld krijgt, zul je zelf moeten ontdekken. Dat is precies wat bij mij gebeurd is. Ik heb ontdekt hoe het werkt bij mij, de invloed van gedachten mogen ervaren. De invloed op mijn leven. En ik ben dolblij dat ik het tij heb mogen keren. Dat de aansturing vanuit mijn lichaam komt en mijn gedachten datgene is wat vormgeeft aan wat en wie ik ben. Daar zit de ware rust. Het vertrouwen dat wat er ook is, het is er om mij te dienen.

Gevoel

Zoals ik al eerder schreef is GEVOEL voor mij altijd een vaag begrip geweest.
Ik ervaarde af en toe een bruisend gevoel in mijn leven, maar niemand die mij vertelde dat dit GEVOEL was. Ik koppelde woorden als houden van en bang zijn aan het gevoel, maar ook dat soort gevoelens waren niet sterk aanwezig. Verder hoorde met regelmaat om me heen: “Ik heb het gevoel dat je ….me niet geloofd. Of …dat je iets niet wilt zeggen.” Echt een duidelijke betekenis voor het gevoel kende ik niet.

Tot voor kort: “Het klopt niet!” zei iets binnenin mij als de laatste zinnen hoorde. Ik zocht in mijn woordenschat naar iets om het passend te maken en veranderde het woord GEVOEL in IDEE. Toen klopte de zin ineens wel. “Ik heb het idee dat je me niet geloofd. “ “Ik heb het idee dat je iets niet wilt zeggen.”

GEVOEL is iets wat leeft ergens in ons lijf en kent geen woorden. De woorden komen voort uit ons brein en is één van de manieren om uiting te geven aan het gevoel binnenin ons. Het brein is het extraatje wat wij als mens mee hebben gekregen. Waardoor we kunnen creëren en vormgeven. Zo zijn ook woorden en taal gecreëerd en vormgegeven .

Woorden die passen bij het GEVOEL binnen in mij zijn energie en licht.

• Energie
Als een continue beweging. Eerst het bruisen (wat ik ervaarde als kind maar niet herkende), nu het stromen. Het kan zacht of langzaam zijn, of snel en krachtig, met een korte of lange afstand maar de beweging is er, altijd.
• Licht
In zowel de betekenis van licht en zwaar, of licht en donker. Het lichte is niet beter als het zware of het donkere, al beleven we dit vaak wel zo.

Het GEVOEL heeft dus niets te maken met alle woorden die ik voorheen als gevoel herkende. De woorden die ooit bedacht zijn om uitdrukking te geven aan het gevoel. De gedachten die voortkomen uit de beweging van de energie in het lijf.

De beweging van de energie is er dus altijd. Ik onderscheid het in rustig en actief.

• Rustig
Als het rustig is van binnen, zie de energie voor me als kleine stofjes, op en mooie zomerdag, zwevend in de lucht, die zichtbaar worden in zonlicht. Eigenlijk exact hetzelfde als de sterren aan de hemel die voor ons zichtbaar worden in de donkere nacht. Een prachtige weerspiegeling van wat wij noemen ‘het heelal’ of ‘het Universum’.
• Actief
Als het actief is van binnen, beweegt de energie binnenin, net zoals het buiten onstuimig kan zijn. Het kan sneeuwen, regenen, hagelen, stormen, maar dan in ons lichaam.

Ik kan van alle weertypen genieten, zolang ze niet te lang duren. Dan wordt het gewoon en geniet ik lang niet meer zo als op de eerste zomerse dag. Ja, zelfs het mooie weer gaat mij op den duur vervelen, al hoor ik wel eens anders. Er zijn mensen die genieten als het altijd zomer is. Op dezelfde manier kijk ik ook naar de rustige en de actieve energie. De rustige energie is genieten, maar als deze te lang duurt gaat mijn lichaam als vanzelf op zoek naar actie. In de actie zit de reactie, waardoor het pas echt in mij gaat stromen.

De energie mij  helderheid op meerdere vlakken.
1. In de manier waarop we uiting geven aan de energie in beweging of geluid.
2. Als kompas voor het innerlijk weten.

1. Het uiting geven aan de energie in beweging of geluid.
• Zijn we ontspannen (in slaap, een warm bad of douche) dan beweegt de energie zich op de langzame manier en is er rust.
• Gebeurd er (onverwacht) iets, dan wordt de energie in ons actief en dat zet (iets in of een deel van) ons lichaam in beweging. (De wekker gaat af, we rekken ons uit en staan op).

2. Als kompas van het innerlijk ‘weten’.
• Is het rustig in mij, dan weet ik, zonder dat ik daar een verklaring voor heb, dat wat ik gebeurd klopt voor mij of past bij de situatie of gebeurtenis. Het is zuiver.
• Is de energie actief in mij, dan klopt er iets niet voor mij. De situatie of gebeurtenis is onzuiver. Dan kan ik fel op een gebeurtenis reageren, in woorden of beweging.

Er is geen goed of fout in de actieve energie. Het kan verschillende dingen betekenen.
– De felle reactie geeft aan dat de beweging die ik maak niet klopt bij de gebeurtenis van dat moment.
De reactie is niet nieuw, maar komt voort uit een vroegere gebeurtenis. De reactie mocht er op dat moment niet zijn (bv. huilen), dus deze blijft in het lichaam en zet zich ergens vast. De gedachte die bij/na deze gebeurtenis opkwam (bv. ik moet sterk zijn), al dan niet ingegeven door een ander, hangt daaraan vast.
Elke keer als er een soortgelijke gebeurtenis of situatie is, dan wordt dat stukje weer geraakt: De gedachte wordt versterkt, tot in veel gevallen een overtuiging. De bijbehorende pijn wilde ik niet voelen, dus onbewust heb ik een manier (een beweging) gezocht zodat ik er zo min mogelijk last van had (bv. heel stoer doen).

Samengevat: De onzuiverheid vertelt mij dat ik reageer vanuit een oude pijn. Een gewoonte die ik mezelf aangeleerd heb, als gevolg van een gedachte die ik had bij die gebeurtenis uit het verleden.

– Of de onzuiverheid zit in de woorden die gezegd worden. Zoals het woord GEVOEL niet klopt voor mij in de zin bovenaan dit stukje. Voor een ander klopt het misschien wel, zoals het ook voor mij jarenlang klopte.
Het heeft te maken met de verschillende manieren waarop we naar de wereld kijken. Iedereen heeft een eigen model van de wereld en een eigen ‘waarheid’. Ook daar is geen goed of fout aan. Het is maar net wat je meekrijgt in het leven. De reactie die ik heb geeft aan dat het niet overeenkomt met mijn waarheid. De felheid waarmee ik soms nog reageer komt nog altijd voort uit een oude pijn, al is deze reactie nu anders dan voorheen. Toen hield ik mijn mond nog. Mijn model van de wereld is veranderd, waardoor nu ook mijn reactie is veranderd.

Kunnen we de actieve energie in ons lijf voorkomen? NEE, nooit, al zouden velen van ons dat wel graag willen omdat de actieve energie vaak gekoppeld wordt aan negatieve gedachten en gebeurtenissen. Toch ervaren we dezelfde actieve energie ook tijdens de positieve gedachten en gebeurtenissen in ons leven. Op de momenten dat we uitbundig lachen, sex hebben, orgasmes krijgen. Op de momenten dat we uitdagingen aangaan die in kracht toenemen als het lukt.

Hoe meer de energie in beweging is, hoe intenser het gevoel. De pieken en de dalen. Zonder de dalen geen pieken, dan is het leven vlak. Dankzij het diepe dal ben ik gaan voelen en ik geniet meer dan ooit. Dit is wat LEVEN is voor mij!